دغدغه‌‌مندی نسبت به مسائل صنفی حرفه وکالت
یک وکیل دادگستری داشتن دغدغه نسبت به مسائل صنفی حرفه وکالت برای وکلا را شرط مسئولیت پذیری و بلوغ حرفه ای آنان دانست.
وکیل پیمان زمانی در یادداشتی به ضرورت داشتن فعالیت صنفی برای وکلا پرداخت و داشتن دغدغه نسبت به مسائل صنفی حرفه وکالت برای وکلا را شرط مسئولیت پذیری و بلوغ حرفه ای آنان دانست.
متن یادداشت در ادامه آمده است.
به این باور رسیده‌ام وکیلی که هیچ دغدغه‌ای نسبت به مسائل صنفی حرفه خود ندارد، هرچند از نظر عنوان، “وکیل دادگستری” است، اما از منظر مسئولیت پذیری و بلوغ حرفه ای، هنوز به معنای واقعی “وکیل” نشده و پرورش حرفه ای او نیز ناتمام مانده است.
البته این به آن معنا نیست که هر کسی وارد این مباحث میگردد، الزاما باسواد است نه؛ اما اگر کسی به هیچ وجه در فعالیت صنفی دخیل نیست و نسبت به این مسائل بی تفاوت است، حتی اگر از برجسته ترین اساتید حوزه تخصصی خود باشد، باز هم بلوغ اجتماعی و صنفی او رشد کافی نکرده است.
وقتی می‌گویم «فعالیت صنفی»، منظورم کاری است که برای دیگران انجام می‌شود؛ نه تلاشی صرفا برای کسب درآمد شخصی خود، یا فقط برای خانواده‌اش، یا حفظ اعتبار شخصی، یا کسب پست و مقام در هیأت مدیره یا کمیسیون های صنفی، منظورم کاری است مبتنی بر یک ایده، تلاشی برای یاری رساندن به هم صنفان، یا خدمتی که اثری ماندگار در حافظه ی صنفی وکالت باقی بگذارد و حتی در سطحی گسترده تر، در بهبود زیست اجتماعی مردم کشورش یا جهان مؤثر باشد.
همانند کاری که وکیل کلارنس دارو برای حق تفکر، آزادی علمی و استقلال آموزش کرد و یا همانند وکلایی که در دهه ۳۰ شمسی، ساختار کانون وکلای دادگستری را بر پایه ی آزادی، خود گردانی، و صیانت از شأن وکیل، بنیان گذاشتند.
اگر انسانی هیچ ایده‌ای برای بهبود وضعیت صنفی حرفه ی خود و جامعه ای که در آن زندگی می‌کند نداشته باشد و تنها هر روز به سرِ کار برود، پولی به دست آورد و خانواده‌اش را تأمین کند، او بی‌تردید انسان خوب و محترمی است؛ اما از منظر آگاهی اجتماعی و بلوغ صنفی، هنوز به درک کامل نقش خود نرسیده و مسیر حرفه‌ای اش ناتمام مانده است.
چرا که تنها از مسیر مشارکت در امور صنفی، لمس مسائل اجتماعی، و درگیری با واقعیت‌های حرفه‌ای و سیاسی است که فرد به بلوغ اجتماعی و مسئولیت پذیری واقعی می‌رسد.
